Bannigä

 

Mit Segnungen und Exorzismen durch Geistliche wurden häufig Bannungen von Schlangen, Maulwürfen oder bösem Getier vorgenommen.

 

 

Schlanguvärbannig in där Gmein Alpu

 

An där Gmein Alpu heinsch immär gseit, daa sii ghei Schlangä. Daa sii umaal uswásch frommu Geischtlichu gsii, und deer hei nä dii värbannut. Deer sii uissa uf där Engi gsii und hei daa d Schlangä värbannut. Äär heiä zletscht gmeind, äär mièssä schi ärgä. Imm sii där Schweiss gad usoo umbrí ggärrúnnut.

 

Quelle: Einheimische erzählen, Jordan Erich (1985), S. 129.

 

 

Gibrochnä Schlangubá zwischunt dum Senggibach und dum Lo^uwwigrabu?

 

Mu seit, dass hiä um ds Deerffji um, zwischunt dum Senggibach und dum Lo^uwwigrabu, d Schlang^jä sid Jaar und Tag gibannti sii. Mu çhennä also unggschnuärt hewwu, äämdu, chruitu old oi gäärtnu. – Gschpässig ischt numu, dass mu dischär Jaaru einzelni gad umúm gsee het. Ischt ächt där Bá am End gibrochnä chu?

 

Quellen: Einheimische Gewährsleute aus Simplon Dorf (1985).

 

 

U Schlanguvärbannig choschtud us Mäntschuläbä

 

Umaal sii un Geischtliçhä gsi und deer hei d Liit gfräägt, ob är nä vaⁿ daa bis daa di ganzu Schlangä sellä värbannu. Und därnáchär heisch mu gseit, wenärs çhennä, so woll. Und duä heiär nä gseit, äär çhennäs, abär äs choschtä de us Mäntschuläbä. Und därnáchär heiär gfräägt, wells de wellä ds Läbä laa. Und duä sii emal gçheis seli willigs gsii. Abär zletscht hei duä emal uswélls gseit: Woll, äs wellä ds Läbä laa. Därnáchär so siis uf unu Fluä ggangu und där Pfarer hei afa bättu. Und de sii d Schlangä chu und hei schich alli näbunt d Fluä gleid und hei schich usoo uifgitischu. De sii u wiissi Schlanga chu und dii hei un Kroo ufum Chopf gçhäbä, und dii hei schi oi gleid wiè d andru oi. Därnáchär sii widär u huiffu Schlangä chu, und dii sii oi widär usoo uifgitischuti chu. De sii widär u wiissi Schlanga chu und hei schi oi widär unnär d andru gleit. Und usoo siis wiitärggangu. We de di drittuscht Wiissa sii chu, sii dii Schlangä alli uif und hei denu Mändsch, wa uf deer Fluä sii gsii, heisch daa grat fertig gmacht.

 

Quelle: Einheimische erzählen, Jordan Erich (1985), S. 129.

 

 

Gçhei Schärä am Chascht^ulbäärg?

 

Frièjär hei d Schärä am Chrummbach und uf dä Bleiku groossi Schädu anggärichtu. De heis schi emäl us Tagsch oi ggä, das u frommä Geischtliçhä sii värbii chu und denu hei mu guäd uifggnu. Waⁿ är de ggangu sii, hei är gfräägt, obs hiä unnär dum Vee appa Bräschtä old um Pschwaart gäbä. «Das juscht nit», heisch mu gseit, «abär d Schärä schtoossä in dä Mattu und Gäärtu ubärall.» Där guät Paatär hei dáruf di ganz Gägund uisgigsäggnut und vaⁿ daa uwägg heis am Chascht^ulbäärg, vam Chrummbach bis uif an d Egga gçhei Schärä me ggä. – Jetz, warfär das hiit nimmä usoo ischt, das ischt fär di Puiru us Rääzel. Veliichtär weis anär Ziit, das umaal umúm u frommä Geischtliçhä värbii çhäämi?

 

Quellen: Volkserzählungen aus dem Oberwallis, Guntern Josef (1978), S. 871, 872; verschiedene Gewährsleute aus Simplon Dorf (1985).

 

 

Ds schwaarz Widri im Siit

 

Uf däⁿ Alpju, wa d Senni Marinaaza gwonät het, sii oi us groossus schwaarzus Widri umunándrä gsi und hei dä Liitu du Wägg värschperrt. Und de hei mu umaal du Pfarär Jollär la chu. Oi ínu hei das Widri eppä umaal uifghaaltu, wenär uf d Alpjä hei wellu gaⁿ d Mäss läsu. So hei äär das Tiär gigsäggnut und hei sus probíèrt z värbannu, sii mu abär fascht nid Meischtär gsi. Äär hei mièssu hinnärschig loiffu und sii im Schweiss gibadutä bi där Kapällu im Çhemi áchu. Vaⁿ daa uwägg sii abär Ruo^w gsi.

 

Quelle: Volkserzählungen aus dem Oberwallis, Guntern Josef (1978), S. 655.