Fascht biblischi Zellutä

Waa sind jetz där Henoch und där Elias?

Där Pfarer Zenkluisu sälig het värzellt, schii Botschä hei bim Bibilleeru allpod wellu wissu, wa där Henoch und där Elias ächtig jetzu sii. – Där Groossvattär hei schi nid lang psunnu und hei näs duä ärchleert: Där Henoch und där Elias, dii sii sid uraaltä Ziitu obuna uf där Bischtinu. Daa siisch in äru värschtacktu, ganz teiffu Híli, wiid im Bäärg inna, wa nièmu därzúä chumä. Daa sitzäsch beedu uf mächtigä Schteisässju, an umu groossu breitu Schteitisch, unändrä gägunúbär und schlaaffä und schlaaffä. Iru groossu, graawu Bäärt sii schoo drii Maal um du Tisch um gwagsni, där eintu rächts um und där andru linggs um. Jedäsmaal we di Bäärt umúm um du Tisch um sii und zämu chumä, ärwaçhäsch beedu, hei ds Hoid uif, losä, lotzä und fräägä unändrä: Ischt ächt Ziit, ischt där Junngschtuscht Tag baald daa? Und will gçhei Antwoort chumä, leggäsch ds Hoid umúm ufun Tisch und schlaaffä wiitär. – We de di Bäärt zum zwelftu Maal zämu sii, de sellä de ds End där Wäält baald chu.

^{Quelle: Aus Simplons alten Tagen, Zenklusen Ernst (1965), S. 140.}

Där Moosesbrunnu

Heid är schoo maal eppis vam Moosesbrunnu gçheert, va dem groossu Brunnu unnär dum Engilochtschuggu? – Daa hei där Mooses mit schiim groossu Schtäcku an du Tschuggu dránggschlagu und duo hei daa afa Wassär vírcha schrääju. Wa d Israelitu hiä sii durchggangu heis im Tall no ganz annärscht uisgsee. Duo sii daa umunándrä no gçhei Gletschra, gçhei Waald und gçhei Mattä gsii, und äs hei oi wädär Rägu, no Schnee, no Wassär und no Chruit, no Meijä ggä. Ubärall hei mu numu plutti Tschuggä und Bäärga gsee. D Sunna hei brennund heiss uf ds Volçhji umbrícha gizintut und d aarmu Liid sii va Hitz und Durscht fascht dránggangu. Nièmu hei me wellu wiitärgaa und wesch vam Herrgott nit heng^ji Hilf pärchú, weisch daa in dä Bäärgu appa alli gschtoorbu: Där Mooses hei mit schiim Schtäcku an du Tschuggu gschlagu und uf där Schtell hei u Schwelli Wassär afa vírcha schrääju. – Und ich muäss sägä: Na Glick pschteit deer Moosesbrunnu bis uf hiitu, zum Wool va Land, Liid und Vee!

^{Quellen: Aus Simplons alten Tagen, Zenklusen Ernst (1965), S. 141; Jordan Erich, Orts- und Flurnamen (2006), S. 52.}